- سالک یزدی (لِ کِ یَ)
از شعرای اواخر قرن یازدهم هجری قمری است که او هم به ملاسالک معروف به ود و مدتی در شیراز شانه رنگ میکرده و درلباس درویشان به اصفهان رفته و پس از مدتی بهند رفته و در خدمت عبدالله قطب شاه هند (1066- 1085 هجری قمری) بود و اخیراً در شاه جهان آباد درگذشت و از اوست:
در خور خرج بود دخل ز دیوان قضا
نرودتا نفسی کی نفسی می آید.
زبان هرزه درایان توان بنرمی بست
که پنبه سرمۀ خاموشی جرس باشد.
و نام و سال وفات و دیگر مشخصاتش بدست نیامد. (ریحانه الادب ج 2 ص 150). و رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 39 شود
در خور خرج بود دخل ز دیوان قضا
نرودتا نفسی کی نفسی می آید.
زبان هرزه درایان توان بنرمی بست
که پنبه سرمۀ خاموشی جرس باشد.
و نام و سال وفات و دیگر مشخصاتش بدست نیامد. (ریحانه الادب ج 2 ص 150). و رجوع به تذکرۀ نصرآبادی ص 39 شود